Hoşgeldin  menekşeler,  papatyalar,  uyanan   doğa! Keşke   bu   havayı  koklayabilen  bazı   insanlarımız   yitirilmiş   olmasaydı.                                                                                                                       
Şanslımıyız   desem bilemiyorum.İçim  acıyor   yaşıyorum   demeye.Bir çok insanımızın   heder  olduğunu,  eksildiğini  düşününce  bazen  utanıyorum.Hem de bir hiç   uğruna!
 Yeşil  çicekli   elbisesini  giymiş   doğa, karşımda  duruyor.Ne  kadar  da  şık ,alımlı,   hayat  dolu   can  veren.Çocuklar  yuvarlanıyor,  çimenlerde   bilmeden  hayatın kıymetini...  Neler  görecekler,   yaşayacaklar,   kim  bilebilir ki    rabbimden  başka!
 Çeşit  çeşit   bitkiler,  birbirine  benzemeyen,   küstüm   çiçeği  akşam  sefası,  her biri  ayrı bir  koku salgılayan  kır  çiçekleri.Sizleri  kim  dikti   oraya.İşte ben  burdayım  dercesine   uyandınız.
 Ballı  babalar  açmış,   koşun  arılar,   koşun  bal  yapma  zamanı  geldi.Sizi de mi  kandırdılar,   şekerli  suyla.Top gibi   ince   tüyleriyle   püff    diye  üflediğimiz,   kara  hindibağ, sen  hepsini    üfleyemedin diye   mızık  çıkaran  çocuklar,   papatyaların  yapraklarını   seviyor  sevmiyor  diye   koparan  aşıkların  hepsi  burda.Kışın  kasvetinden,   başını   çıkarıp  bir  hava alsam  diyenlerin  sızlandığı   ilk  bahar   geldi. Yazlık   da  kışlıkta   giyilmiyor  diye  bütün gardrobun   yere inip  didiklendiği,  akşam  eve gelince de  nereden  başlasam   derdinin  başladığı  ay   olsada   yinede   hoşgeldin.Mis  gibi  kokan  çicekler, güzelim çimen  kokusu,  Hoşgeldin  yeni  umutlar   sefa geldin.
 Nefes   aldığımız   her  gün    kıymetlidir.                                                                                                                                 SAĞLICAKLA   KALIN

 TEKNOLOJİ   ÇOCUKLARI    
Yolcu   otobüslerinde,  gençler   büyüklere  yer  vermiyorlar.İşin kötüsü,   dünyadan bir haber,  ellerinde   ki    cep  telefonlarının içine   düşmüşler.  Farkında  bile  değiller,  arabada  yalnız  olmadıklarının.Çocuk  kucağında  bayan,  hamile  bayan,  yaşlı   nineler ,  dedeler  ayakta   onlar  baş köşeye   kurulmuşlar.  Kulaklıklarında   kulaklık,  hem   oynuyorlar  hem  gidiyorlar.Yuh   yani   bunları  hangi  anne  baba   öğretiyor.   Pardon  öğretmiyor.Çocukların egitimini   ögretmene   yüklüyorlar.Aslında,    aile   çocugun  ilk  ögretmenidir.Aileler    bakıp  ilgilenecek  kadar   çocuk   yapsalar  belki   bunlar   olmazdı.
 İlerde   bu  çocuklar   büyüyüp  evlenecekler,  onlarında   çocukları  olacak,yaşlanacaklar.Değirmen  döner   bir gün,   sen   içine  ne  koyduysan   onu  ögütür.   Önünde  durur.Ve   bir  gün  karşında   kulaklıgı  takmış,  kafasını  sallayan   gençler,  senin   ve  eşinin  karşısına  çıkıverir.Bilmem  o  zaman   yuvarlana  yuvarlana  giderken  o  gençlere   kızabilirmisiniz.
  Unutmayın,   ön  tekerlek  nereye  giderse   arka  tekerlekte   oraya   gider.Biraz  duyarlılık !  Egitim  ve  ilgiyle   neler  neler   olur.Bir deneyin  isterseniz.Sonuçları   önce  kendinizi,   sonra  diğer  insanları  mutlu  edecektir.                                                     HOŞÇAKALIN